İskele

Bir yaz akşamı..

Kayalıklara oturmuşum,yıllardır buradayım sanki..

Dalgalar  vuruyor ayaklarıma,

yavaşça, serin serin..

Dolunay var bu akşam..

Mehtap da var denizin tam ortasında,

sanki bir kalkan balığı edasıyla

parıl parıl parıldıyor.

Hafif bir esinti var dalgaların üzerinde salına salına dolaşan..


Gözlerim denizde, gökyüzüyle birleştiği çizgide..

Ufukta..

Ve sen ordasın, tam orada..

Biliyorum, şimdiye kadar hiç emin olmadığım kadar eminim bundan..

ve bambaşkasın, diğerlerine benzemediğin o kadar aşikar ki..

Tertemizsin, ama,

hiç kötülük görmemiş olanların temizliği değil bu,

daha da ötesi..

Yani, tüm savaşlardan korkusuzca çıkmış olmanın,

ona rağmen üzerinde tek bir leke barındırmamanın temizliği.

Savaşı her seferinde kazanmış olmanın temizliği..

Bembeyazsın hala, tertemiz..

Ama belli, yorulmuşsun sen de..

O darbelere karşılık vermekten,

Kirlenmemeye çalışmaktan yorulmuşsun..

Hayat zorlamış seni belli ki, hem de çok..

Ve denizin ortasındasın sen de..Tıpkı benim gibi..

Sanki sığınacak bir liman arıyormuşçasına geziniyor gözlerin,

Denizin üstünde..

Daha önceki limanlardan mutlu gitmemişsin belli ki..

Kimisinde köprüleri yakmışsın, bir daha istesen de geçemezsin oralardan..

Kimisinde usulca çekip gitmişsin, kimselerin ruhu bile duymadan..

Ama şimdi diyorsun, bu sefer

Bu sefer öyle bir liman olsun ki demir atacağım,

bir daha uzaklaşmayayım..

Diyorsun ki onda demirliyken kimse bozamasın keyfimi..

Sadece o olsun..

Diyorsun ki bu sefer bu liman sonum olsun, ben de onun..

Fırtınalara da beraber göğüs gerelim, birlikte kıralım zincirleri..

Çünkü tek başına yapamıyorsun artık,

çok yorulmuşsun sen de..

Ve ben sana bakıyorum, rahatsız etmeden ama..

Avazım çıktığı kadar bağırıyorum sana,

Sesim çıkmıyor ama..

Duyuyorsun sanki..

Gel diyorum sana, şu anda tam da bana ihtiyacın var

benim de sana..

Duymadım mı acaba diyorsun..

Ama yaklaşıyorsun bu tarafa, usul usul..

Tüm zarifliğinle..

İskele