Yazmadım, yazamadım uzun zamandır.. Şimdiye kadar ne zaman ara versem mutlaka ciddi değişimler olurdu, bilirsiniz eski yazılarımdan.. Bu sefer olmadı ama, insan olgunlaştıkça tıpkı yaşlanan hücrelerin çoğalma hızının azalması gibi, hayatta yaptığı değişikliklerin, ani kararların da hızı azalıyor, daha düzenli bir yaşantı yaşamaya başlıyor. Bugün bunun üzerine var söyleyecek yeni bir şeylerim..
Lise çağında ya da üniversitelerde bazı tipler vardır. Haydi her akşam kopalım, eğlenelim, yiyelim, içelim diyen.. Vardır çevrenizde mutlaka.. Facebook'tan görürsünüz paylaştığı onlarca değişik ortamlardaki fotoğraflarını.. Bir yerde denk geldiğinizde hep onların kopma maceraları, nasıl eğlendikleri üzerine olur muhabbetleriniz. Onların tahmin ettiğim ruh halini anlatmaya çalışalım biraz da.. Bence bu tip ruh hali ciddi bir boşluk içerisindeki insanlarda oluyor genellikle.. Sürekli bir hareket içerisinde olup hem 'yalnız' kalmamak, hem de toplumda bir konumda olabilmek için yapılıyor olamaz mı bu çırpınışlar?.
Hep merak ederim, peki ya biz bu kadar eğlenmeye, coşmaya, kopmaya meyilliyken sorumluluklarımız ne olacak? Hepimizin var birtakım sorumluluklarımız, kiminin ailesi var, kiminin dersleri, kiminin ise çalışması gereken bir işyeri.. Önemli olan sanki o sorumlulukları yerine getirirken bir şeyler yaşayabilmek, yani hayatımızda bir denge kurabilmek değil mi aslında.. Gerçek bir şey vardır, yapmanız gereken bir şeyi yapmadığınızda en çok zevk aldığınız şeyi bile yapsanız tam anlamıyla mutlu olamazsınız. O zaman mutlu olmak için, sorumlulukları da iyi bilmek lazım..
Mesela, sevgililerin durumu da en büyük problemlerin içerisindedir bu konuda.. İki çift çıkmaya başlarlar ve sanki günün 24 saati beraber yaşamaları gerekiyormuş gibi bir çaba içerisine girerler. Kız demeye başlar "Benle görüşmüyorsun, demekki beni sevmiyorsun", erkek der "Ne alakası var" kavgalar başlar, moral ve motivasyon düşer, onlar düşerken yaşamınızdaki diğer ilişkileriniz bozulur, işinizde sorun çıkar, derslerinizden kalırsınız vs. bu zincir uzar gider.. Sevmenin bir ispatı mıdır sürekli beraber yaşamak? Önemli olan uzaktayken bile onun kalbinin atışını duyabilmek değil midir aslında? Hem özleminiz artar ve sevginizden de emin olursunuz böylece..
Her şeyi zamanında yapmak lazım ki dengemizi bozmayalım..
Dengeli hayatlar dileğiyle..
0 yorum:
Yorum Gönder