Durdu bir anda... İri gözlerini etrafında gezdirdi bir süre.. Baktı, sadece baktı çevresine ne olup bitiyor diye... Herkesi gördü bir anda tek bir karenin içinde.. Sığdırması zordu hepsini bir kareye ama olsun.. Herkesin bir amacı varmış gibiydi sanki. Herkes kararlıydı, herkesin acelesi vardı bir şeyler için.. Bir hedefi vardı herkesin.. Dünya halidir diye iç geçirdi sadece..
Birini kestirdi gözüne, kaybolmuştu sanki, yolundan sapmıştı çoktan.. Boş konuşuyor, boşlukta ilerlediğini sanıyordu.. Kafasını çevirdi, karenin başka bir köşesine.. Bu sefer birini gördü.. Bağırıyordu avazı çıktığı kadar, kirpikleri taşıyamıyordu artık yüreğinden gözlerine taşmış duyguları.. İsyan ediyordu, neden ben diye.. Suçluyordu kendini, çevresini hatta kaderi de.. Çevirdi yavaşça gözlerini başka bir köşeye.. Burada da bambaşkaydı gözlerinin önündeki insan.. Rahattı bu sefer, gülümsüyordu ötekilerin aksine.. Sanki yapmış, başarmıştı istediklerini de akıl veriyordu çevresine.. Mutluydu sanki.. Huzurluydu gerçekten..
Tekrar derin bir iç çekti, durduğu yerden.. Düşündü bir süre.. Aynı karenin içinde bu kadar farklı insan nasıl olabiliyor diye düşündü.. Sonra gülümsedi yavaşça.. Hata dedi, hata olmalı asıl şifre.. Tek kelimeyle açıklamak gerekirse bu dünyayı 'Hata' olmalıydı bütün soruların cevabı.. Hata yapıyordu çünkü her insan.. Ders alıyordu kimi hatasından, kimi tekrar düşüyordu aynı çukura.. Çıkacaktı elbet bir gün.. Ama hata yapmalıydı herkes.. Çünkü kim ne derse desin, hayat yeni hata yapmadan öğrenilmezdi..
0 yorum:
Yorum Gönder