Gitmekten bahsettik, kalmaktan da… İkisi de acıtır insanı ama en kötüsü vardır bir de… Ne gidebilmek ne de kalabilmek…
Gidemezsin, çünkü içinde o cesaret yoktur, yaşadıklarını unutmak istemezsin, acı çekmeye razısındır. İlişkinin sonuna kadar sürmeyeceğini bilirsin ama bırakan ben olmayayım diye bırakamazsın ya… İçin gitmek, dışın kalmak ister…
Kalamazsın da, çünkü mutsuzsundur. Karşına bir daha çok zor çıkacağını bildiğin seni gerçekten anlayan biri çıkar, insanlar mutlu mutlu çılgınca eğlenirken etrafında sen aylarca hatta yıllarca sahte gülümsemelerle idare etmeye çalışırsın. O seni anlamıyordur bile. Artık sohbet bile edemezsin onunla… Bir yanın her zaman gitmeye meyilli olduğundan kendinizi ilişkiye veremezsin, tartışmalarınız devam eder ve çözümünü bulamazsın bir türlü. Sevgin gitgide azalır ve sonunda senin de hissettiğin ayrılık vakti geldiğinde asıl üzüldüğün şey, o kararı zamanında neden vermediğin olur…
İşte en zor durum budur, ne gidebilmek, ne kalabilmek… Kalan, gidemediği için iyice geçinilmez olur kısaca.
Kararlı olmak lazım bu yüzden. Bazen zor olan ama yapılması gereken işleri çok vakit kaybetmeden mutlaka yapmak gerek…
Doğa kuralı gereği, yaşayabilmek için öldürmek zorundayız, unutmamak lazım. Ve işte o kangren bizi öldürmeden önce bizim onu kesip atmamız gerekir…
Doğru kararları vermeniz dileğiyle…
Melih…
0 yorum:
Yorum Gönder